Oj dorë që shkruan!
Ti je përkthyesja e shpirtit kur goja hesht,
Kur dikush bërtet, njerëzit te ti kthehen, se prej tyre mbyllin veshët.
Dorë!
Të gjithë të puthin ty, por ti vetëm një.
Ti puth edhe ballin e mësuesit shkronjat që t’i mësoi,
Kur ti nuk e kuptoje domethënien e çdonjërës vijë.
Mësuesi yt kur të vdesë, ti qan si fëmijë, se ai shkoi…
Sepse ti tani më mirë se çdokush ia di vlerën mësimit të tij!
Oj dorë!
Mblidhi gishtërinjtë bashkë e mbaj laps afër vetes
Dhe shëno çdo emocion të vdekjes dhe prej jetës!
Shkruaj për vdekjen sikur të kesh edhe një ditë jetë,
Dhe shkruaj rrezatime të jetës, sikur ti i fundit ke për të mbet’!
Shkruaj zëshëm, lirshëm, furishëm, me thellësi e gjallëri,
Dhe me shkrimin tënd mos i huto njerëzit e t’u shkaktosh neveri!
Dije se engjëjt i shkruajnë edhe ato shkronja që ti i fshin,
Por Zoti të gjykon në bazë të atyre shkronjave që njerëzit t’i dinë.
Dorë e nderuar!
Mos prit dikush ta ndiejë atë që ti e shkruan,
Nëse ti me të nuk vuan dhe etjen tënde nuk ta shuan!
Çdo shkrim tëndin shkruaje si lexues dhe lexoje si shkrimtar,
Dhe dije se sytë e thellë nuk i përziejnë hekurishtet me ar!
Dorë e dashur!
Edhe këmba ka pesë gishta, sa ka cilado dorë,
Megjithatë nuk mjafton rrethi t’i ketë 12 numra për t’i thënë orë!
Edhe ushqimin më të fortë e zbusim me ujë, nëse s’kemi dhëmbë,
Por dije se dora që nuk shkruan mbetet këmbë!
Arsim Jonuzi, 20.02.2014
Ti je përkthyesja e shpirtit kur goja hesht,
Kur dikush bërtet, njerëzit te ti kthehen, se prej tyre mbyllin veshët.
Dorë!
Të gjithë të puthin ty, por ti vetëm një.
Ti puth edhe ballin e mësuesit shkronjat që t’i mësoi,
Kur ti nuk e kuptoje domethënien e çdonjërës vijë.
Mësuesi yt kur të vdesë, ti qan si fëmijë, se ai shkoi…
Sepse ti tani më mirë se çdokush ia di vlerën mësimit të tij!
Oj dorë!
Mblidhi gishtërinjtë bashkë e mbaj laps afër vetes
Dhe shëno çdo emocion të vdekjes dhe prej jetës!
Shkruaj për vdekjen sikur të kesh edhe një ditë jetë,
Dhe shkruaj rrezatime të jetës, sikur ti i fundit ke për të mbet’!
Shkruaj zëshëm, lirshëm, furishëm, me thellësi e gjallëri,
Dhe me shkrimin tënd mos i huto njerëzit e t’u shkaktosh neveri!
Dije se engjëjt i shkruajnë edhe ato shkronja që ti i fshin,
Por Zoti të gjykon në bazë të atyre shkronjave që njerëzit t’i dinë.
Dorë e nderuar!
Mos prit dikush ta ndiejë atë që ti e shkruan,
Nëse ti me të nuk vuan dhe etjen tënde nuk ta shuan!
Çdo shkrim tëndin shkruaje si lexues dhe lexoje si shkrimtar,
Dhe dije se sytë e thellë nuk i përziejnë hekurishtet me ar!
Dorë e dashur!
Edhe këmba ka pesë gishta, sa ka cilado dorë,
Megjithatë nuk mjafton rrethi t’i ketë 12 numra për t’i thënë orë!
Edhe ushqimin më të fortë e zbusim me ujë, nëse s’kemi dhëmbë,
Por dije se dora që nuk shkruan mbetet këmbë!
Arsim Jonuzi, 20.02.2014