“Faleminderit që më dhuruat zemrën e djalit tuaj”

Ai ka menduar në lidhje me personin i cili i dha atij dhuratën e çmuar të jetës.
Ulur në kopsht duke lexuar një libër me diell në fytyrën e tij, duke shijuar kënaqësinë e thjeshtë e të qenit gjallë, Will mendon për dhuruesit anonim dhe ndjehet i zhytur plotësisht me mirënjohje.
Nuk dinte asgjë për dhuruesin as moshën, as gjininë, as sfondin e tij ose të saj, dhe rrethanat në të cilat ky person kishte vdekur.
Me rrahjen e zemrës së dikujt  në trupin e tij, gëzimi i ishte rrëmbyer nga dhembja  intensive e familjes së dhuruesit.
Will e dinte se shansi i tij i dytë kishte ardhur me një kosto të pallogaritshme emocionale për ta.
“Unë kam qenë i vetëdijshëm se dikush duhej të vdiste për mua, që unë të jetoja, e cila është e vështirë për ta pranuar,” thotë Will, student në vitin e dytë në Universitet.
Ai ka dashur  gjithmonë se kush është personi që i shpëtoi jetën e tij dhe për të takuar familjen e për ti falenderuar personalisht.
Ky takim u realizua në një takim plotë emocion. Willi shtrëngojë dorën e atit të dhuruesit të tij dhe mësojë më shumë për njeriun, të cilit ai gjithmonë do ti jetë në borxh.
 

Dhuruesi ishte, 20 vjeçari Tom Ince, i cili humbi jetën në një aksident krejt tragjik.
Prindërit e tij të shkatërruar, Steve dhe Sue, e dinin se djali i tyre ishte në regjistrimin e dhuruesve të organeve, por kishin për të marrë vendimin më pikëlluese për të nderuar dëshirën e tij.
“Do të kishte qenë më e lehtë, për të thënë jo, por kjo nuk ishte dëshira e Tomit.” Ai kontaktoi me Willin nëpërmjet “Facebook” në korrik pas publikimit për shërimin e tij ne “Daily Mail”.
 

Frymëzuar nga histori të tij, “Mail” nisi fushatën për dhurimin e organeve, duke theksuar një mungesë kronike të donatorëve të regjistruara në Britani.
Një në pesë njerëz në listën e transplantimit të zemrës vdesin para se të mund të jepet një organ i ri.
 

 
Babai i dhuruesit Steve thotë se ishte “kurioziteti” që çoi atë për të kontaktuar  me  Willin, si dhe një dëshirë për të parë provën e gjallë se “vdekja e Tomit nuk ishte një humbje totale”.
Por ai shton : “Ishte një email shumë e vështirë për të shkruar . ‘Unë jam babai i donatorit të zemrës që keni marrë’.
Kurse Will ka shtuar: “Unë kam qenë me të vërtetë i befasuar kur mora email-in, sepse kur më mori familja e donatorit ishte tronditëse për mua”. “Ajo që më preku ishte kur Steve më tha : “Unë dua t`ju falënderoj, sepse ju keni bërë dëshirën e fundit të djalit tim të realizohet,” iu përgjigja duke i falënderuar ata për sakrificën e tyre të pabesueshme”, ka thënë Willi.
 

 
Pas  komunikimit nëpërmjet email-it, ata vendosen të takohen ku ranë dakord që takimi të filmohej me shpresën për të inkurajuar më shumë njerëz që të  regjistrohen për t`u bërë dhurues të organeve.
Përpara se të takohen, të dy Will dhe Steve folën me një psikolog për t`i përgatitur ato për të gjitha emocionet kontradiktore që mund të përjetonin. Ata u takuan, ajo që ndodhi në këtë takim të jashtëzakonshëm ishte falenderimi nga të dyja palët.
“Është me të vërtetë  mirë për t’ju parë ju, ” tha Steve gjatë takimit të tyre.

 
Kurse,Will tha: “Është e mahnitshme. Unë nuk di se si të shpreh falenderimet ndaj jush”. “Kjo nuk ishte me të vërtetë ne. Ishte Tomi,” vijoi Steve.
Pastaj Will mori frymë thellë dhe tha : “Unë të ndjehen borxhli Tomi dhe ju, dhe për të gjithë ata që e kanë ndjerë humbjen e tij”.
E në fund Steve i tha se ndihet i privilegjuar që zemrën e djalit tim e keni ju.
 
/Start/