Pyetje:”Unë jam një prind mysliman jo arab, por që jetoj në një vend arab. Zoti më ka dhënë një fëmijë kohët e fundit pas një periudhe të gjatë martese. Problemi është se kemi mosmarrëveshje lidhur me emrin që do i vëmë bebes. Dikush thotë që do i vëmë një emër nga vendi im i origjinës. Dikush tjetër thotë që kjo nuk lejohet, pasi fëmijës duhet ti vëmë emër mysliman të njohur, siç janë emrat e profetëve, shokëve të profetit Muhamed a.s dhe dijetarëve myslimanë. Ndërsa të emërtosh beben me emra të huaj është haram. Konflikti është ndezur keq brenda nesh dhe nuk gjeta rrugë tjetër veçse t’u drejtohem juve të na e sqaroni bazuar në argumentet fetare.”
Myftiu: Shejh Jusuf Kardavi
Përgjigje:”Filloj me emrin e Zotit, paqja dhe përshëndetjet më të përzemërta ia dërgojmë profetit tonë dhe shokëve të tij.
Islami nuk e detyron familjen myslimane që fëmijëve, djem apo vajza, tu vërë emra të caktuar, arabë apo jo arabë. Diçka të tillë islami ia lë në dorë vetë familjarëve. Por, islami ka vënë disa kritere për emrin që i vihet të porsalindurit:
1 – Që emri të ketë një kuptim të mirë dhe jo të urryer nga njerëzit, me qëllim që fëmijës të mos i vijë zor kur të rritet dhe maturohet. Pra nuk duhet të jetë emër i cili të lë shije të keqe, emër që ka doza pesimizmi apo emër ofendues. Ai nuk duhet të jetë as emër i një personi që është shquar për ligësi dhe padrejtësi. Profeti Muhamed a.s i ndryshonte emrat me domethënie të shëmtuar në emra të bukur. Për shembull, dikush që quhej Asin (gjynahqar) e quante “Xhemil” (bukurosh) etj…
2 – Të mos jetë idhull që adhurohet në vend të Zotit.
3 – Të mos jetë emër që tregon arrogancë dhe madhështi të tepruar, të cilat nuk përkojnë me statusin e njeriut. Në një hadith, profeti Muhamed a.s thotë:”Emri më i shëmtuar Ditën e Kiametit do të jetë i një burri që është quajtur “Melikul emlak” (sunduesi i gjithçkaje). Nuk ka sundues mbi Zotin.” Këtu hyjnë dhe emrat të cilat janë shprehin cilësi absolute të Zotit, si Errahman, Elmuhejmin, Elxhebbar, Elkhalik, Elaziz, Elhakim, Elhalim etj…
4 – Pëlqehet përdorimi i emrave të profetëve dhe njerëzve të mirë, pasi kështu u përjetësohet emri dhe vepra e tyre, si dhe motivohen brezat e ardhshme që tu ngjasojnë. Thotë profeti Muhamed a.s:”Emrat më të dashur tek Zoti janë Abdullah dhe Abdurrahman.” Këtu hyjnë dhe emrat e tjerë të ngjashëm si Abdul Aziz, Abdul Alim, Abdul Melik, Abdul Vahid etj…
5 – Asnjë studiues nga ata që njoh, nuk e ka ndaluar emërtimin me emra të huaj, përderisa kanë domethënie të mirë në atë gjuhë. Vetë myslimanët patën mbajtur shumë emra të huaj, burra e gra, pasi përqafuan islamin. Kjo, edhe pse ishin lindur dhe rritur në një vend arab. Këtu mund të përmendim emra të tillë si Maria kopte e cila u martua me Profetin a.s dhe nuk e ndryshoi emrin edhe pas islamit. Nëse shohim emrat e shokëve të Profetit a.s, do të gjejmë që shumë prej tyre mbanin emra bimës, si Talha, Seleme, Handhale, ose emra kafshësh dhe shpendësh, si Esed, Fehd, Hejthem, Sakr, ose emra sendesh si Bahr, Xhebel, Sakhr; kishte dhe emra që shprehnin cilësi si, Umer, Seid, Fatime, Aishe, Safije; emra të profetëve të shkuar si Ibrahim, Ismail, Jusuf, Musa, Merjem.
Bazuar në çka thamë më lart, lejohet emërtimi i emrave të huaj për një të porsalindur mysliman, nëse kanë kuptim të mirë.
Zoti e di më mirë!