Ishin disa ditë shqetësimi për Shqipërinë dhe shqiptarët. Çështja e shkatërrimit të armëve kimike siriane në Shqipëri ishte problemi që nxorri në rrugë me dhjetëra mijëra shqiptarë në Shqipëri dhe anë e mbanë botës. Kjo ishte një JO e madhe për të gjithë ata që Shqipërinë e shohin si vend bërjen e eksperimenteve të tyre, që Shqipërinë e shohin si deponi dhe shqiptarët si minjë për eksperiment. Kjo ishte një përgjigje shumë e mirë për gjithë ata që prapa shpinës së popullit bëjnë marrëveshje djallëzore për të luajtur me fatin e popullin që ua dha të drejtën të vendosin në emër të tij. Kjo është një mësim për të gjithë ata, por edhe për të gjithë neve, se, vullneti dhe zëri i popullit është ajo që duhet të dëgjohet, pa marrë parasysh premtimet dhe beneficionet që ishin paraparë në këtë projekt. Sepse, beneficioni dhe e mira më e madhe për neve si kolektiv është krenaria kombëtare dhe të thënit JO të gjithë atyre që në të ardhmen planifikojnë diçka të tillë të bëjnë në kurriz tonin.
Se kishte diçka të marrë vesh pas shpinës së popullit ishte më se e qartë, këtë mes rreshtave e shohin edhe në deklaratën e kryeministrit Edi Rama që pranon një gjë të tillë, por se çështja do të hidhej në parlament dhe se “kokë në veti” nuk do të vendosej, që është më se e qartë për rregullimin kushtetues që e ka Shqipëria. Por, po të heshtte populli një gjë e tillë me siguri do të ndodhte.
Në gjithë këtë lojë nuk rreshtën së provuari edhe gjitha letrat gjoja, ata që ishin kundër këtij veprimi të turshpën ushqejnë dozë anti-amerikanizmi, apo basharizmi e kështu me radhë. Edhe po të ishte ashtu, aspak nuk duhet të na brejë ndërgjegja, sepse interesi i Shqipërisë dhe shqiptarëve është mbi të gjitha.
Pse gjithmonë Shqipëria duhet ta bëj punën më të rëndë në proceset e tilla? Nëse nuk do të ishte rrezik, pse ky proces nuk do të bëhej në vendet që kanë kapacitete dhe mundësi më të mëdha për ta përfunduar këtë proces me sa më pak dhimbje?
Për atë ky mobilizim gjithpopullor ua hodhi poshtë gjitha dyshimet dhe planet e errëta që ata kërkojnë dhe këta tanët nuk kanë guximin t’u thonë jo. Ky ishte edhe një shërbim i mirë për qeveritarët dhe udhëheqësit e Shqipërisë, një lehtësim që pa ngurrim dhe me ballë hapur t’u thonë, JO edhe aleatëve që japin premtime madhore si kundërvlerë e shërbimeve jokorrekte. Nëse na doni kështu si jemi gëzojmë dashuri të ndërsjelltë, në të kundërtën, ju faleminderit.
Ditët e fundit do të mbahen mend, kur të gjithë i madh e i vogël, nxënës, student, besimtarë, ambientalistë, legalistë, anarkistë, të gjithë ishin të mbuluar nën petkun e atdhetarisë dhe patriotizmit, ashtu siç e kërkon rendi dhe nevoja. Kjo është atdhedashuri, kjo është vetëdije. Bravo.
